ολκωτήρας

ο

μικρός κρίκος που προεξέχει από την πρύμνη ιστιοφόρου και ο οποίος χρησιμεύει για δέσιμο τών ιστίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ολκή + επίθημα -τήρας, μέσω αμάρτυρου ρήματος *ολκόω. Η λ. μαρτυρείται από το 1884 στον Ηλ. Κανελόπουλο].